Dlaczego?

Kyoko

W pewnym spokojnym miasteczku – Dreenstage, żył bardzo młody i przystojny fotograf. Miał swój salon, w którym odbywały się sesje do magazynów.
Jego dziewczyna – Mandy – była śliczną, niebieskooką blondynką o długich nogach. Była modelką.
Tak się złożyło, że właśnie miała sesję do luksusowego magazynu w salonie Petera. Na obrotowym kole powbijany były noże. Peter kazał Mandy pozować z tym kołem. Kiedy nacisnął przycisk aparatu, metalowe koła, które miały podtrzymywać ręce i nogi zacieśniały się na ciele Mandy.
Co robisz? - Zapytała.
Ja? Nic. Pamiętasz tajemniczego mordercę? - Odpowiedział Peter.
Tak – Mandy się bała.
To ja. Zdziwiona?
Ale dlaczego? Dlaczego ja?
Dlaczego? Nie wiem. Podobasz mi się. - Peter wyciągnął siekierę.
Peter, ale ty mnie kochasz... - Mandy nie dokończyła. Siekiera trafiła prosto w jej gardło.
Jej bezwładna, odcięta głowa upadła na ziemię. Jej oczy były otwarte tak samo jakby chciała coś powiedzieć. Peter posprzątał ciało, a następnego dnia ogłoszono zaginięcie Mandy. Miesiąc później w rocznicę śmierci Mandy, gdy sprawa ucichła Peter zamykał salon po skończonej sesji. Nagle zobaczył postać krążącą po korytarzu.
Zamykamy. Proszę wyjść.
Czekałam na ciebie – Odpowiedziała postać.
Znamy się? - Odpowiedział niepewnie Peter.
Już mnie nie pamiętasz? Nie pamiętasz co się stało miesiąc temu? - Postać zbliżyła się i Peter zobaczył, że to Mandy. Trzymała swoją głowę w rękach.
A... ale c... co t... ty t...tu r... robisz?
Jak to? Przyszłam cię zabić? I nie pytaj dlaczego. Po prostu. - Duch Mandy odciął głowę Petera i wyszedł z salonu już nie z jedną, ale z dwiema głowami w rękach. Gdy się oddalał, salon stanął w płomieniach. Uznano to za awarię centralnego ogrzewania. Ale czy na pewno?
Uważaj! A może ty będziesz następny...?